Yazar "Koçak, Hikmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Capsaicin modulates adipocyte cell differentiation and ınflammatory gene expression
    (İstanbul Üniversitesi, 26 Ağustos 2024) Koçak, Hikmet; İyidoğan, Yıldız Öner; Küçük, Sevda Tanrıkulu; Seyithanoğlu, Muhammed; Çetinalp, Pınar; Değirmencioğlu , Sevgin
    Objective: Adipose tissue stores lipids necessary for the maintenance of nutritional homeostasis. It is also an endocrine organ that reacts to changes in inflammation and energy status. Capsaicin, the principal bioactive compound in red pepper, has garnered significant attention for its reported anti-obesity, anti-diabetic, anti-oxidant, and anti-inflammatory properties. In this study, we aimed to elucidate the influence and most efficacious dose of capsaicin on the expression of lipid metabolism-related inflammatory proteins and the inhibition of adipocyte cell differentiation. Materials and Methods: Cell viability analysis was performed using CCK-8, cell differentiation was assessed using Oil Red O, and gene expression levels of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARγ), CCAAT/enhancer binding protein alpha (C/EBPα), adiponectin, leptin, cyclooxygenase-2 (COX-2), interleukin-6 (IL-6), nuclear factor kappa B1 (NF-κB1), tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), sirtuin-1 (SIRT-1), transient receptor potential vanilloid receptor 1 (TRPV1), and uncoupling protein 2 (UCP2) were evaluated using quantitative real time polymerase chain reaction (qRT-PCR). Statistical analyses were conducted using GraphPad Prism 5. One-way ANOVA was performed to compare quantitative data between the groups. Results: Capsaicin suppressed preadipocyte-to-adipocyte differentiation and mitigated the release of pro-inflammatory cytokines, particularly at low concentrations. Capsaicin effectively suppressed adiponectin levels at all concentrations but decreased leptin levels at lower concentrations (0.5 µM and 1 µM). Capsaicin stimulated the expressions of SIRT1 and TRPV-1 in adipocytes. According to our findings, the most effective capsaicin dose for the regulation of SIRT1 and TRPV-1 expressions appears to be 20 μM. Conclusion: Capsaicin’s effect on proteins regulating adipogenesis is not dose-related, but its inhibitory effect on adiposity-dependent inflammation was more pronounced at low concentrations.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Does the pathology education received in the undergraduate preclinical years provide benefits in the clinical education period? a survey on 5th Grade medical students
    (galenos, 2022) Şensu, Sibel; Kutlu, Sevcan; Gürbüz, Yeşim Saliha; Koçak, Hikmet; Taşdelen Fışgın, Nuriye; Erdoğan, Nusret
    Amaç: Bu anket çalışmasında tıp fakültesi 5. sınıf öğrencilerinin preklinik dönemde aldıkları patoloji eğitiminin yeterliliği ve klinik staj eğitimlerine faydası ile ilgili algılarının ölçülmesi ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Açık uçlu ve çoktan seçmeli sorulardan oluşan 14 soruluk bir dijital anket oluşturularak, 2018-2019 eğitim yılında tıp fakültemizde 3. sınıfı okumuş ve 2020-2021 eğitim yılında 5. sınıfta okumakta olan öğrencilere e-mail ve WhatsApp aracılığı ile gönderilmiştir. Sonuçlar incelenmiş ve istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Öğrencilerin %56’sı 3. sınıfta aldıkları patoloji eğitimini yeterli bulmuştur. Mikroskopi ve makroskopi eğitiminin, patoloji laboratuvarı ziyaretinin, olgu örneği eşliğinde tartışmanın ve eğitmenin gösterdiği kaynakları kendi kendine çalışmalarının öğrencilerin patolojiyi öğrenmelerine anlamlı katkısı saptanmıştır (p<0,05). Öğrenciler 3. sınıfta alınan tıp eğitiminin klinik staj döneminde anlamlı yararı olduğunu düşünmektedir (p=0,02). En yüksek yararı makroskopi eğitiminden görmüş olup makroskopi ve olgu bazlı öğrenme çalışmaları yapılmasını önermektedirler. Öğrencilerin %73’ü aldıkları eğitimin hastalık mekanizmasını anlamakta yarar sağladığını düşünmektedir. Sonuç: Fakültemizde alınan tıbbi patoloji eğitiminin klinik staj dönemine temel oluşturduğu ve kliniği öğrenmekte faydalı olduğu görülmüştür. Öğrenciler, olgu bazlı öğrenme ve makroskopi eğitimini en etkili yöntemler olarak görmekte ve ağırlık verilmesini önermektedirler. Didaktik derslerin daha yararlı olması için farklı ve güncel öğrenme yöntemleri ile kombine edilmesi ve müfredatın güncellenmesi uygun olacaktır. Ülkemizde tıp fakültelerinde patoloji eğitiminin standardizasyonu da üzerinde çalışılması gereken bir konudur.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Which pathology education method is more useful in active professional life? A survey of clinicians
    (DergiPark, 2022) Şensu, Sibel; Koçak, Hikmet; Gürbüz, Yeşim Saliha; Taşdelen Fışgın, Nuriye; Erdoğan, Nusret
    Amaç: Bu çalışmada, 2000 yılı ve sonrasında mezun olmuş hekimlerin tıp fakültelerinde aldıkları patoloji eğitiminin aktif meslek yaşamlarında katkısı, aldıkları eğitiminin yeterliliği ve gerekliliği ile ilgili görüşleri ve önerileri incelenmiştir. Yöntem: 2000 ve sonrasında mezun olmuş hekimlerden onam verenler tarafından açık uçlu, çoktan çok seçmeli ve Likert skalası formatında toplam 12 soruluk bir dijital anket doldurulmuştur. Bulgular: Çalışmaya 107 hekim katılmış olup 39’u (%36.4) dahili, 38’i (%35.5) cerrahi bilimler hekimi ve 30’u (%28) pratisyen hekimdir. Kırk bir hekim (%38) patoloji dersini sadece 3. sınıfta almıştır. Didaktik eğitime sıklıkla mikroskopi eğitimi eşlik etmiştir (n=94, %87.9). Altmış altı (%62) hekim ek olarak makroskopi eğitimi almıştır. Hekimlerin %75’i patoloji eğitiminin şimdiki meslek hayatları için çok yararlı ve oldukça yararlı olduğunu ve %45’i aldıkları eğitimin çok yeterli ve oldukça yeterli olduğunu belirtmiştir. Patolojinin meslek hayatındaki yararı ile alınan eğitimin yeterliliği arasında istatistiksel anlamlı ilişki vardır (p=0.01). Hekimler, bilgilerin kullanılabilir olmasını (n=89, %83.2), eğitim yöntemlerini (n=78, %72.9) ve eğitimcinin özelliklerini (n=75, %70.1) önemli bulmuş ve olgu tartışmaları (n=79, %72.9), makroskopi (n=65, %60.7) ve mikroskopi çalışması (n=62, %57.9), probleme dayalı öğrenme (PDÖ) (n=61, %57.0) ve hastane laboratuvarında gözlem (n=51, %47.6) yapılmasını önermiştir. Değerlendirmelerin objektif yapılandırılmış pratik sınavı (OSPE) (n=85, %79.4) ve objektif yapılandırılmış klinik sınavı (OSCE) (n=76, %71.0) ile yapılması önerilmiştir. Sonuç: Patoloji eğitimi, müfredatının kullanılabilir olması, klinik ile entegre edilmesi ve çeşitlendirilmiş güncel öğrenme yöntemleri ile verilmesi halinde aktif meslek hayatında işe yarayacaktır. Patoloji eğitiminin yeterliliği arttıkça yararı da artmakta olup dahili ve cerrahi bilimler alanlarında çalışan hekimler pratisyen hekimlere göre daha fazla yarar görmektedir. Patoloji eğitiminin hangi yıllarda verileceği, süresi, içeriği ve yöntemi konusunda da güncel standartlar belirlenmesi uygun olacaktır.